Een wandeling door Kunstpassie2000 In het Joe Mann natuurtheater te Best

Hemelvaartsdag  4 juni 2000

Door Claartje van den Broek

De zon schijnt, de vogeltjes fluiten om het hardst en gras, en plant en boom geuren frisser dan fris. Kunstpassie2000 heeft gelukkig een goede dag uitgekozen om cultuurminnend Best de kunsten te laten beleven. Behalve de -bijna vorstelijke- 'slotgracht' die zich spontaan voor het muziekpodium heeft gevormd is er niets meer over van de regen die enkele uren terug nog met  bakken uit de hemel kwam. Het Joe Mann Natuurtheater is een uitstekend podium voor de kunstmanifestatie die jong en oud uit Best en omgeving een creatieve prikkel in de goede richting geeft. Thema van de dag: 'Verleden - Heden - Toekomst', dat is veel belovend. Daarmee staat het ook garant voor een grote diversiteit aan interpretaties. Het kan haast niet anders of het geheel laat een diepe indruk achter bij de bezoeker; er is volop vermaak voor kinderen en de belangstellende volwassene krijgt een bijzonder gevarieerde selectie aan kunstenaars te zien. En om de 'kunstbarbaar' uit zijn schulp te lokken begint het geheel om twaalf uur 's middags met een 'koffie-met-gebak'-concert van de Bestse Harmonie St.Caecilia. initiatiefnemer en levenskunstenaar Gerard van Opstal: "Volgende keer noemen we het misschien koffie-met-bonbon-concert, om het weer net een tikkeltje anders te laten klinken. Kunst is helemaal niet eng, als je er maar op een vrije manier mee in contact komt."

De hemelpoort gaat open, het paradijs is toegankelijk. Helemaal gratis. Het klinkt bijna mooier dan het is, maar Gerard van Opstal heeft werkelijk een groene poort voor de ingang neergezet. Het is zelfs mogelijk om in de poort op een stoeltje te gaan zitten, dan naar boven te kijken en misschien zelfs weg te dromen in de fantasie-figuren die Van Opstal uit het hout gezaagd heeft. De alerte bezoeker ziet, als hij door de poort loopt , een ander houten-rood geschilderd- object van Van Opstal in de bomen hangen; 'The point of no return'. Dat werk wijst weer in de richting van 'De Waslijn',de lijn die met haar was meer laat zien over de levenskunstenaar zelf.'In dit werk zit veel symboliek. De waslijn is de rode 'levensdraad'van de kunstenaar. Op de lijn balanceer ik tussen mooi en lelijk. Er hangt een foto van mijn vader -de verwekker- en het portret van Van Gogh heeft er een plekje,omdat ook ik zijn erfgenaam ben.De pijl op andere plaatjes staat voor de balans', legt hij uit.'De ene keer heb ik een lang verhaal bij mijn werk, en soms is dat helemaal niet nodig. Het ontstaat vanzelf in een proces, vaak weet ik van tevoren helemaal niet wat ik ga maken. Ik hou ervan om te stoeien met de materie.' Hij geeft op de dag zelf nog een paar spontane performances. Zo opent hij de dag met een 'Kunstpassie-druk-apparaat'(dat op iedere vlakke ondergrond 'kunstpassie2000'zet) en gaat hij schilderen op het podium. Het meer dan levensgrote karkas van het paard van Troje dat hij naast het muziektheater neergezet heeft dient ook niet vergeten te worden. De gedrevenheid in Van Opstal's verhaal over de achtergronden van het project laat zien dat hij er met hart en ziel voor gaat. Hij lijkt er alles voor over te hebben om een extra plekje voor Kunst te veroveren in het Bestse culturele leven. 'Ik ben groot geworden met muziek en toneel. Kunst is er voor iedereen en zorgt ook dat mensen meer tot elkaar komen. Een project als dit heeft natuurlijk een groeiproces nodig, maar als we het goed doen kan niemand meer om ons heen'.